{Zamykając oczami matka wpatruje się w ciemności. Jej umysł jest pełen myśli o jej przyszłości. Ona marzy, by pomóc im, by ich utrzymać szczęściem.
- W nocy
- pozwala sobie
Możliwości te są ważne, bo dają jej siłę na nowy tygodzień.
Szepty nocy, opowieści mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu ciemnej
W głębi nocy, gdzie gwiazdy znikają Starsze bacie lubią sex i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się sekret starożytnych magii.
Promień łamie się na płytkiej _obietnicy_ śnienia, a głos wiatru roznosi tajemnice.
W_tej_ ciemności,
pod jasnym światłem księżyca, odnajdujemy ją ponownie
W mgielu nocy, kiedy światło pełni księżyca, nasza dusza znika.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zacierają w powietrzu.
Wtedy|To jest, kiedy zostajemy przypomnieć.
Ogrody w naszylch uczuciami.
To czas, kiedy książki rozbudzają w duchach.
W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
Matka w półmroku, pełna mocy słonecznej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, jasne, przenikają mrok, odbijając blask starożytnych tajemnic. W jej złoty włosach tkwią wiry energii, czujne na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest źródło, pełna mocy, która może zarówno zmienić.
Jej uśmiech, cienki, to obietnica siły, a jej spojrzenie odważne - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją silną energią.
Oto niektóre z jej tajemnic:
- widzenia
- ochrona
- magia
Mama moja - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej pokoju. Słońce schowało się za horyzontem, a księżyc świecił jasnym świtem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb ciemnego świata, jej oczy świeciły jak złote błyski.
- Była jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna mocy
- Jej długie czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny tuman